امروزه با افزایش روز افزون جمعیت و نیازهای انرژی محور آنها و از طرفی با توجه به ذخایر محدود انرژی فسیلی و معایب متعدد این مواد، جوامع بشری به سمت استفاده از روش های نوین برای تولید انرژی سوق پیدا کرده­اند. با پیشرفت فناوری، منابع تجدیدپذیر توانسته­اند توجهات زیادی را در این زمینه به سوی خود جلب کنند. یکی از این منابع تجدیدپذیر، نانوژنراتورهای تریبوالکتریک هستند که می­توانند طی فرایندی انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی قابل بهره­برداری تبدیل کنند. این قطعات با استفاده از حرکات طبیعی مکانیکی مختلف نظیر حرکات بدن انسان، باد و امواج دریا برق تولید می­کنند. استفاده از این منابع طبیعی که به طور اجتناب ناپذیر و گسترده در اختیار همه انسان­هاست، در راستای تولید انرژی­های موردنیاز روزمره همواره از آرزوهای بشریت بوده و امروزه به واقعیت تبدیل شده است. در این مقاله، چگونگی عملکرد این مولدها و همچنین نحوه برداشت انرژی به روش های مختلف به زبان ساده مرور شده است.

امروزه درنتیجه افزایش جمعیت در سراسر جهان تقاضای انرژی افزایش یافته است. با توجه به محدود بودن منابع انرژی فسیلی و مشکلات ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای، توجه بیش از پیش به انرژی های تجدیدپذیر ضرورت دارد، زیرا از این طریق می توان به اهداف توسعه پایدار دست یافت. بنابراین هدف پژوهش حاضر، ارزیابی مناسب از عملکرد تکنولوژی های انرژی های تجدیدپذیر و نیز بررسی روابط بین انرژی های تجدیدپذیر، انتشار دی اکسید کربن و توسعه پایدار در ایران و مقایسه با انرژی های تجدیدناپذیر است. به منظور رتبه بندی حامل های انرژی تجدیدپذیر و شناسایی بهترین نوع آنها جهت تولید برق در ایران از یک مدل تصمیم گیری چندمعیاره استفاده شده است. در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری نظرات خبرگان، مجموعه ای از معیارها در قالب چهار بعد فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی تعیین گردیده است. در ادامه با استفاده از رویکرد VIKOR به اولویت بندی انرژی های تجدیدپذیر متشکل از انرژی های بادی، برق آبی، خورشیدی، زیست توده و زمین گرمایی پرداخته شده است. یافته های پژوهش بیانگر اولویت بالای انرژی بادی بوده و انرژی های خورشیدی، برق آبی، زمین گرمایی و زیست توده در رتبه های بعدی جای می گیرند. نتایج حاکی از آن است که تأثیر ایجاد تکانه مثبت در سهم انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر توسعه پایدار در ایران مثبت است.

با گسترش مفهوم ریزشبکه و هوشمندسازی شبکه های الکتریکی، امروزه منابع تولید پراکنده و ذخیره کننده ها با سرعت بیشتری به سیستم قدرت اضافه می شوند. همچنین به دلیل جدی تر شدن بحث آلودگی هوا، تعداد خودروهای الکتریکی در بخش حمل و نقل رو به افزایش می باشد که این موضوع موجب اضافه شدن بار الکتریکی شبکه می گردد. با وجود زیرساخت های لازم و مدیریت صحیح، خودروهای الکتریکی مدرن می توانند برخی اوقات به عنوان یک منبع انرژی به تامین بارهای شبکه نیز کمک کنند. این مقاله با توجه به قیمت بازار انرژی، قیمت پیشنهادی توسط منابع تولید پراکنده و همچنین خودروهای الکتریکی موجود در ریزشبکه، مدیریت انرژی روز آینده را برای منابع تولید و ذخیره مورد مطالعه قرار داده است. به دلیل حضور منابع تجدیدپذیر و وجود عدم قطعیت در تولید، برنامه ریزی احتمالی دو مرحله ای پیشنهاد شده است. ساختار مساله به صورت برنامه ریزی احتمالی خطی مختلط با عدد صحیح می باشد که برای یک سیستم نمونه توسط نرم افزار GAMS شبیه سازی شده است. نتایج نشان می دهند که به کمک این برنامه ریزی، مدیریت ریزشبکه قادر خواهد بود تا قبل از مشخص شدن مقدار دقیق تولید منابع تجدیدپذیر برخی تصمیمات را به صورت قطعی اتخاذ نماید؛ به طوری که مجموع هزینه ها ی بهره برداری مورد انتظار حداقل گردد.

پژوهش پیش رو مطالعه ای است دربارة برخی راهکارهای حقوقی-اقتصادی استفاده از انرژی حاصل از منابع تجدیدپذیر، هم چون نور و حرارت خورشید و باد که باعث استفاده متعادل از انرژی ناشی از سوخت­های فسیلی می­شود و هم چنین سبب کنترل تغییر اقلیم ناشی از فعالیت های اقتصادی با منشأ استفاده از انرژی سوخت های فسیلی می­گردد. به منظور دستیابی به هدف این پژوهش، برخی راهکارهای حقوقی-اقتصادی اتحادیة اروپا در زمینة استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در نظر گرفته شده است. برای گردآوری اطلاعات، از روش کتابخانه­ای بهره گرفته و روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. اهمیت بررسی راهکارهای مدنظر این نظام حقوقی از آن جهت است که اتحادیة اروپا ازجمله پیشتازان استفاده از انرژی های تجدیدپذیر شمرده می شود. هم چنین، بنابر داده های منتشرشدة صندوق بین المللی پول در سال 2022، اتحادیة اروپا سومین قدرت اقتصادی جهان بوده و ازاین حیث نیز بررسی راهکارهای مدنظر آن اتحادیه دارای اهمیت است. اتحادیة اروپا، راهکارهای مختلف برای سرمایه گذاران، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان را در دو بسته عمده تدوین و تصویب کرد. نخستین بسته با عنوان بستة 2020 اقلیم و انرژی و دومین بسته به نام انرژی پاک برای همة اروپاییان، به ترتیب در سال های 2009 و 2019 تصویب گردیده و پژوهش کنونی بیشتر بر بستة اخیر متمرکز است. طبق بررسی های انجام شده، اتحادیة اروپا برای ترویج استفاده از انرژی­های تجدیدپذیر، راهکارهای متنوعی ازجمله تضمین قیمت بیشینه از بازار را پیش بینی کرده که موافق با حرکت بازار در بخش های مختلف اعم از برق، سرمایش، گرمایش و حمل ونقل است. ازاین رو، اتحادیة اروپا توانسته است با به کارگیری راهکارهای حقوقی کارآمد، نظر سرمایه­گذاران را در این حوزه جلب کند و تمرکز بر آموزه های این نظام حقوقی دربارة استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می تواند دستاوردهای چشمگیری برای دیگر نظام های حقوقی داشته باشد.

اجرای تجربه های موفق بهره برداری از منابع انرژی تجدیدپذیر در کشورهای در حال توسعه با همکاری دو و یا چندجانبه کشورهای توسعه یافته، در قالب طرح های کسب و کار مشترک، امیدها را برای نفوذ تکنولوژی های تجدیدپذیر در سیستم عرضه انرژی یک کشور زنده کرده است. لذا در این مقاله سعی شده با تشابه سازی قردادهای نفتی داخلی، مدل کسب و کار منطقی جهت سرعت بخشیدن به نفوذ تکنولوژی های تجدیدپذیر در کشور ایران ارائه شود که هر یک از طرفین در آن دارای وظایف و نقش های مشخص و مدونی خواهند بود. در ادامه با بررسی سناریوهای مطرح از سوی شرکت های بین المللی متصدی انرژی های تجدیدپذیر، پارامترهای موثر بر مدل فوق استخراج و در طراحی وظایف طرفین مدل از آن ها بهره گرفته شده است. البته با بررسی های انجام شده، مشخص شده است که شرط اولیه و نیروی پیشران قوی در اجرای مدل کسب و کار مشترک فوق، اصلاح قیمت های حامل های انرژی متداول در کشور بوده تا امکان رقابت پذیر بودن انرژی های تجدیدپذیر با آن ها فراهم شود. از سوی این عامل می تواند مقدمات تضمین سود شرکت های بین المللی درگیر را فراهم نموده و اجرای طرح مذکور را قوت بخشد.